Gajusz wiosną

Bezpłatny kwartalnik Fundacji Gajusz

01/22

Kwartał myśli

„Przytul mnie mocno w mej trwodze dziecięcej,
Weź twarz mą w ręce, mów mi o miłości —
Mów mi, ty, który wiesz ode mnie więcej,
Że niepotrzebnie boję się ciemności!”

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

W tym numerze

• Dzieci umieją umierać
  Dorośli nie wykorzystują czasu

• Lekcje oswajania śmierci
  Wybrał pracę w hospicjum

• Jak przekazać 1% podatku
  Czyli Twój e-pit wiele znaczy

• Tuż przed…
  Wiedziałam, że Janeczka zapyta

• Gajusz poleca
  Polecamy firmy więcej niż godne polecenia

• Dałam mu swoją miłość
  Historia Hubercika

• Dobro*Byty
  W firmach, ludziach cud ukryty

Śmierć, kiedy przychodzi bezimienna, jest naga i obca. Przez całe życie kręciła się, przemykała obok, była blisko, na wszelki wypadek. Najczęściej niezauważona: przez strach, niezgodę, naiwną wiarę, że się nie wydarzy, że przejdzie bokiem…

Media utwierdzają nas w przekonaniu, że możemy być zawsze młodzi, piękni, że wystarczy siedem szczepionek w jednej, by dzieci były zdrowe i bezpieczne. Do tego jeszcze witamina D3 i probiotyk plus fotelik samochodowy i jesteśmy królami życia.

Czy iluzja i różowe okulary pomagają? My wiemy, że nie. Każda śmierć ma swój czas, a nawet miejsce. Nie ma tylko imienia. I jest gotowa – przeważnie – na oswojenie, na zgodę, że istnieje i jest aż tak blisko.

Praca hospicjum polega na zapoznawaniu z rodziną Jej Wysokości Śmierci. Na oswajaniu jej, nadaniu imienia, wyborze stroju. Na jakimś etapie – ze ściśniętym gardłem – przedstawiamy ją także dziecku, żeby w tych ostatnich chwilach bało się jak najmniej. Żeby zaufało, pozwoliło się zabrać bez szarpania, bez bólu, krzyków. Mówimy: zaśnij spokojnie.

Każda śmierć jest inna. Tu nie ma łatwych scenariuszy ani prostych rozwiązań. Dlatego oddaję głos mamie, która już wie… Wiersz pokazuje, że jest Coś większego niż śmierć, strach, ból. Tym czymś, a może kimś, jest Miłość.

Dla Soni
Razem, otulone nocą, leżałyśmy na ziemi, na trawie, na świecie.
Obudź się, już czas, w nawach biją gwiezdne dzwony.
A w sercu moim tylko boleść miłości.
Cena, którą zapłacę, ale to dopiero jutro.
Dziś kocham na kredyt wzięty u lichwiarki.
A jutro? Pojutrze? Za tydzień?
To nie będzie zabawa na plaży żółtym piaskiem.
To prawdziwa, czarna, ciężka ziemia.
Soniu? Czy ty gdzieś jesteś, czy w wieczności istnieje czas?
Jestem mamą, nieśmiertelną w twoim sercu.

PS. Pamiętajcie o wsparciu rodzin nieuleczalnie chorych dzieci podczas wypełniania PIT-u. Pomagające cyfry to: KRS 0000 109 866